De vraag van Huberto Tan aan Peter Murphy
0- De vraag van… Humberto Tan, o.m. radio- en televisiepresentator
- Aan… Peter Murphy, voormalig toptrainer en-coach
De vraag
Zoals we allemaal weten, is het vak van trainer/coach een ervaringsvak; hoe langer je het doet hoe meer ervaring en hoe groter je bagage om een groep op de juiste manier te beïnvloeden zodat de prestaties van die groep structureel beter worden. Welke ervaring, in binnen- of buitenland, heeft jou het meest als coach gevormd? Hoe heeft die ervaring jou gevormd? En is die ervaringsles over te brengen op een volgende generatie coaches?
Het antwoord
Laat ik eerst beginnen met de volgende noot. ‘Jij hebt veel ervaring’. Die opmerking kom ik vaak tegen en ik veronderstel dan dat er gedoeld wordt op wijsheid, kennis van zaken, zelfinzicht, leren, groei en het kunnen leveren van prestaties. Echter, het kan ook iets anders betekenen dat niet overeenkomt met het voorgaande, namelijk star, zuur, herhaling van het oude, niet meer leren, ik weet het allemaal wel en vertrouw me. Zie hier de valkuil van ervaring.
Welke ervaring, in binnen- of buitenland, heeft jou het meest als coach gevormd en op welke manier?
Dat zijn er meerdere geweest. Het gaat in mijn beleving altijd om ervaringen die in relatie staan met de context. Wat werkt in welke situatie? De coach die hier in zijn vorming oog voor heeft, blijft leren en zich steeds verder ontwikkelen. Voor mij is er langs deze weg een aantal overkoepelende inzichten ontstaan.
Het individu staat centraal
De context wordt mede bepaald door de mensen die er in actief zijn. Naar mijn spelers en speelsters heb ik mij altijd lerend opgesteld. Dit in de zin dat zij de oplossingen en het leervermogen al in zich hebben. Ik moet het alleen zien te ontginnen en te faciliteren. In beeldspraak: de sporters vormen de universiteit en de trainer-coach is de student.
“De sporter krijgt niet per definitie wat hij wil, maar wat hij nodig heeft”
Ieder mens is uniek en heeft andere diepe drijfveren en handelingsvoorkeuren (cognitief, emotioneel en motorisch). Het brengt onder meer met zich mee dat ze op verschillende manieren leren. Door mij daarvoor open te stellen begon ik steeds beter te begrijpen hoe je kunt differentiëren naar wat de individuele sporter nodig heeft. Benieuwd blijven naar hoe de ander reageert is een sleutel in dat proces. Langs die weg is naar mijn ervaring de ontwikkeling van de trainer-coach oneindig. Er is immers geen situatie exact gelijk.
