Column van Margo: ‘Het begin, of het einde van de wedstrijd’

Een korte column die de reis van een Nederlandse coach, Olympische kwalificatie en topsport beschrijft.

Even volleyballen voor de fun? Nee dank je. Ondanks dat perfectie een illusie is, vereist onze sport een zeker niveau van beheersing. Een simpele ballenwipper is bij lange na niet zo leuk om mee te spelen als een setter die jouw als aanvaller kan lanceren. De libero die de bal van de vloer haalt als jij voluit gaat in de aanval, en het blok toch net iets sterker blijkt te zijn. Door die bekwame libero sta jij tenminste niet in jouw hemd na het killblock, en is jouw ego enigszins intact.

Het punt is dat het volleyspel een verslavende werking heeft. Het volleyspel wat alleen gespeeld kan worden met specifiek gereedschap en inzicht. Zoals kolonisten of ganzenbord. Met een incompleet speelbord is er namelijk geen bal aan. Ik wil het spel spelen met een compleet speelbord. Iets anders is mijn inziens geen volleybal in zijn eigenlijke definitie. Onderhandelen met de basis is het opnieuw definiëren van de regels. Dat is heel wat anders dan innoverend werken om de beste te zijn.

Misschien is het een vloek voor mezelf en zou ik me schuldig moeten maken aan FOMO. Maar op de vraag: ‘Speel je nog voor de fun?’, is het antwoord toch echt nee. De speelstukken die ik nodig had om te spelen in de competitie die mijn interesse wekt zijn ontoereikend. Ik speel niet met compensatie. Maar met liefde werk ik elke dag aan nieuw timmermanswerk. Voor anderen die op zoek zijn naar een complete speelset.

Margo Wiltens functioneerde jarenlang binnen de muren van Beachvolleybal Team Nederland. Sinds 2019 is zij werkzaam in Australie en verantwoordelijk voor kwalificeren van 2 teams voor de Olympische Spelen in Tokyo.

Wordt vervolgd….